والدین موثر فرزندان مسئول

امروزه می بینیم که همه اقشار جامعه از کارگران ، کارمندان ، شهروندان ، بیماران ، معتادان ، اسرا ، مجرمین ، خلافکاران ، بزهکاران و حتی حیوانات و طبیعت دارای حقوقی هستند . در آموزه های دینی هم به کرات به حفظ این حقوق اشاره و تاکید شده است تا به شکلی که در مجامع جهانی قوانین و مجازاتی باری تخلف از این حقوق تصویب شده است .

حال در جامعه ای که این طور برای احقاق حقوق از دست رفته خود آستین بالا زده و تا پای جان برای آن ایستاده اند ، چرا انتظار داریم فرزندانمان که از نزدیک در معرض این آموزش ها و تحولات هستند برای خود حقوقی قائل نشوند؟

خصوصا که این فرزندان در دامن مادرانی بزرگ می شوند که با کسب دانش ، اطلاعات ، مهارتهای عدیده به حقوق و توانائیهای خود آگاه شده و مصمم هستند که حقوق قانونی و امکانات اقتصادی خود را گسترش دهند .

دقیقا فرزندانمان در خانواده هایی به دنیا می آیند و در جامعه ای بزرگ می شوند که همه اعضای آن برای کسب حقوق بیشتر و امتیازات بهتر در ستیز و کشمکش هستند و لذا کاملا طبیعی است که به این نتیجه برسند “ما هم حقوقی داریم” .

این نتیجه گیری به ذاته اشکالی ندارد ، مشکل آنجا بوجود می آید که فرزندان درک درستی از این مهم ندارند که شیوه درست احقاق حق ، احترام گذاشتن به حقوق دیگران است و محدوده طلب اختیار و آزادی که همان تجاوز نکردن به آزادی و حقوق دیگران است را نمی توانند درک کنند (چه بسا بزرگترهایی که درک ندارند).

فرزندانمان ناآگاهانه و با ترغیب برخی سودجو به این باور می رسند که ما حقوقی داریم و این عدم توازن در حقوق و مسئولیت مشکل اصلی نسل جوان ماست .

جالب اینجاست که فرزندان بسیار با سرعت ، عجولانه و جسورانه به پیش تاخته اند و حاضر نیستند حتی لحظه ای به قوانین قدیمی تربیتی مجالی داده و کمی از خود انعطاف نشان بدهند . اصلا .

و احتمالا به همین دلیل است که شیوه تنبیه و تشویق سنتی دیگر اثرگذار نیست و والدین زیادی را ملاقات می کنیم در مقابل نسل جوان مستاصل مانده اند !!

فرزندان دیگر والدین خود را بزرگتر هم نمی دانند و یا جایگاه و ارزشی برای بزرگتری آنها قائل نیستند . می دانید چرا ؟! چون پذیرش بزرگتری آنها به منزله پذیرش حق تنبیه و توبیخ و اعمال محدودیت از جانب آنها خواهد بود .

استدلال زمینه ای آنها این است که : “ما هم حقوقی داریم ، جایگاه و ارزشی داریم و اگر قرار باشد که شما حق تنبیه داشته باشی پس ما هم حق داریم که شما را تنبیه کنیم” .

مقاله پیشنهادی : هماهنگی و یگانگی تربیتی