کودک نگاهش به زندگی متفاوت است، دلش می‌خواهد دنیا پر از رنگ‌های شاد و زیبا و از عشق سرشار باشد؛ می‌خواهد این دنیا را با خود همراه کند تا نوجوانی؛ و این زمزمه امید بخش زندگی است.

اما زمانی هست که او به خودش می‌آید و دچار درد می‌شود که ممکن است بعضی از آن‌ها عمیق باشند و آنجاست که مجبور می‌شود گاهی از رنگ‌های تیره و شاید گاهی فقط از رنگ سیاه استفاده کند و همراه با این غم وارد نوجوانی شود هویتش شکل بگیرد با همین نگاه صفر و یک.

اما او باید بیاموزد که دنیا همیشه رنگین کمان نیست گاهی رعد و برق دارد و باید خودش حل مسئله کند و مدادهای رنگی را انتخاب کند و اینجاست که روانشناس کودک و نوجوان «نقاشی» می‌شود.

نقاشی کودک بیان کننده رابطه او با محیط اطراف و پیرامون است. از طریق تفسیر نقاشی کودک میتوان به ترسها، نیازها، توانایی ها، هوش و رشد شناختی او پی برد. همچنین استفاده از رنگها در تفسیر نقاشی کودک بسیار مهم است.

• استفاده از رنگ سیاه و سفید: نشانگر اضطراب، ترس، غم و ناامیدی است.
• رنگ قهوه ای: مقابله با فشار والدین جهت نظافت 
• رنگ بنفش: نشان اضطراب و تمایل به تضاد
• رنگ آبی: نشانگر کودکی درون گرا و در صلح و آرامش
• رنگ سبز: تمایل کودک به برقراری ارتباط و تمایل به جلب توجه 
• رنگهای دیگر نیز هر یک نشان از یک حالت روانی و جسمی کودک است.